Het is alweer bijna nieuwe maan, de tweede nieuwe maan van 2019. De eerste volle cyclus van Lunar Abundance heb ik doorlopen aan de hand van het boek van Ezzie Spencer. En in deze eerste maan had meteen heel veel te maken met mijn 19 doelen die ik aan het einde van vorig jaar voor mezelf bedacht had.
Tot aan het einde van het jaar heb ik zitten twijfelen welke 19 doelen ik dit jaar zou gaan vervullen om bewust bezig te zijn met mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn pad van een gelukkig leven. Hierover kun je meer lezen in mijn blog: a chaotic beginning. Ik begon vol goede moed aan dit jaar. Een onderdeel van mijn 19 doelen was een jaar lang alle volledige maancyclussen volgen volgens de stappen die Ezzie Sencer beschrijft in haar boek. Bij deze maan gebeurde er alleen iets vreemds, iets wat ik niet had verwacht.
Ik had bij de nieuwe maan al snel het idee dat ik het meer 'easy going' wilde doen. Meer genieten van het leven. Uit mijn eerste journal-avond kwam duidelijk uit dat ik meer relaxt wilde reageren op dingen die binnen kwamen in mijn leven.
Vervolgens ontdekte ik dat ik niet relaxt kon reageren op mijn 19 doelen. De lat lag opeens heel hoog, nu ik in 2018 alle doelen had behaald. Het voelde alsof ik al mijn 19 doelen van dit jaar ook zeker moest halen. Maar ik bleek doelen bedacht te hebben waarvan ik het verhaal erachter niet meer kon voelen. Waarom zou ik een heel boek vullen over de knuffeldieren van mijn kinderen? Waarom wilde ik ook alweer 19 boeken lezen? waarom per se 52 aardige dingen doen? Ik wist het even niet meer.
En ik begon avonden te beleven op mijn bank. Ik heb een hele fijne bank. Ik kreeg het druk met voorbereidingen voor een kinderfeestje, 60 traktaties, een weekendje Londen en… Netflix-series. Ik keek vorig jaar bijna geen tv, kon series niet volgen omdat er te grote periodes tijd tussen zaten en nu ben ik verslingerd aan de ene serie na de andere.
Hierdoor loop ik ‘achter’. Ik weet niet echt of ik achter loop, want het is pas begin februari. Maar ik heb het gevoel dat ik achter loop, omdat ik niet meer goed bij houd of ik wel voldoende drink volgens mijn uitdaging. Ik hou mijn uitdagingen slecht bij in mijn gele notitieboekje. Ik hoor volgens de planning 9 kleurplaten gekleurd te hebben, maar ondertussen krijg ik de vierde kleurplaat maar niet af. Ik ben nog niet begonnen met sommige uitdagingen, heb pas 1 keer in mijn buddha-journal geschreven… Kortom, ik voel heel veel stress als ik kijk naar mijn 19 doelen voor 2019. De positiviteit lijkt een beetje verloren in de lijst van doelen. Ik kijk er als een berg tegenop.
Tijdens deze maancyclus had ik het erover met verschillende lieve mensen. Zo kwam het eerste boek van mijn beste vriendin uit en vertelde ik haar dat ik het haar niet alleen gunde maar ook me een beetje jaloers voelde. Ergens wilde ik dit ook. Haar lieve reactie was om gewoon weer te gaan schrijven.
Bij mijn check in van januari (het moment om met een ander door te nemen hoe het er voor staat met je doelen) kwam de stress naar voren van zoveel doelen. Ik wist niet zeker of ik nog wel door wilde met mijn 19 voor 2019. En dat terwijl het pas de eerste maand van het jaar was. Ook kwam naar voren dat ik veel liever bezig was met yoga en tekenen. En schrijven. Ik hoorde me praten en dacht: wat nou als ik dit jaar als doel heb om mijn yogatekeningen boekwaardig te maken? Eerst kreeg ik kriebels omdat ik het een geweldig idee vond. Toen kreeg ik een dichtgeknepen keel, zo eng vond ik het. Ik ben aan het einde van deze maancyclus bezig geweest om mijn stappen tot dit proces duidelijk te krijgen. En dus wil ik dit jaar gaan tekenen, schrijven en mijn Yoga Teacher Training gaan doen. Drie belangrijke dingen om… wie weet… een yoga-art-book uit te geven. (dood eng)